Twee keer thuis…

Hier zit ik dan, in het Nederlandse zonnetje weer eventjes, mijn verhaal te schrijven. De tijd vliegt zo ontzettend hard voorbij en ik maak zoveel dingen mee dat ik mezelf echt moet dwingen om even rustig te gaan zitten om dingen op te schrijven. Ik ben sinds 30 april weer in Nederland. Mijn zusje was de 28e uitgerekend en volgens de doktoren zouden ze de kleine uiterlijk afgelopen week gaan halen. Aangezien ik van plan was 2,5 week te blijven, voor mij dus genoeg zekerheid om mijn ticket te boeken. De dagen ervoor merkte ik dat mijn zusje me miste (gelukkig is de wereld met Whatsapp een stuk kleiner ;-)) en toen ze me in tranen belde toen ze een rotdag had en ze “alleen maar even mijn stem wilde horen” besloot ik dat het tijd was om mijn ticket te boeken. Ik keek er zelf ondertussen ook al heel erg naar uit, en ondanks dat wachten nu tot mijn nieuwe hobby behoort, wilde ik dat graag voortzetten in Nederland zodat ik mijn zusje nog even voor haar bevalling kon zien. Zo gezegd, zo gedaan en op 30 april landde ik heel vroeg in de ochtend weer in Nederland.

Na een fijn ontbijt bij de Starbucks met San, even snel thuis spullen gedropt te hebben kon ik dan eindelijk mijn zusje, Tim en mijn moeder weer omarmen. Het voelde eigenlijk alsof ik helemaal niet weggeweest was, afgezien dan van de extra lange knuffels en omhelzingen. Na een paar minuutjes gingen de gesprekken weer gewoon over de dagelijkse dingen en of ik het brood even door kon geven ;-) Vind het zo grappig om te merken dat ook ikzelf zo weer direct mijn weg weet te vinden en alles nog steeds automatisch op mijn normale Nederlandse manier doe. Ik vind het zo gaaf om te merken dat je je leven hier gewoon een paar maanden op pauze kunt zetten, en dat dan vervolgens weer gewoon op kunt pakken en er amper iets veranderd is. Voelde me weer helemaal thuis en alsof ik nooit was weggeweest.

Aan de andere kant, hoeveel ik hier ook de afgelopen dagen geniet van de luxe, het heerlijke eten, mijn familie en vrienden en gewoon de Nederlandse logica, ik kijk er ook weer naar uit om over een weekje terug naar Ghana te gaan. Ik mis vooral mijn vrienden, collega’s en het heerlijke weer (alhoewel ik hier de eerste dagen ook zeker niet te klagen had!) daar. De bijna dagelijkse berichtjes en telefoontjes van de mensen daar, om te vragen hoe het met me gaat en of mijn neefje er al is (die sociale betrokkenheid is enorm!) helpen me herinneren dat ik daar ook gemist word. En ik mis hen! De mensen daar maken het voor mij als een thuis en ik voel me heel erg welkom. Bovendien voelt het alsof ik daar nog lang niet klaar ben en ik nog zoveel niet gezien en gedaan heb. Vind het heel bijzonder om te merken dat ik dit gevoel al zo sterk heb, en dat na zelfs maar een kleine 2 maanden. Ben benieuwd hoe het is als ik straks over 4 maanden weer echt naar mijn Nederlandse thuis ga!

Voor nu geniet ik gewoon nog even van dit grote avontuur, de bijzondere mensen (zowel in Ghana als in Nederland), de oh zo verschillende culturen en ben ik er blij mee dat ik me op beiden plekken zo thuis voel.

Liefs, Tanja