Eerste weekje!

Zo, mijn eerste werkweekje zit er weer op! Time flies when you’re having fun!! Afgelopen week weer een hoop bijzondere dingen meegemaakt. Ik begin ondertussen al best te wennen aan het leventje hier. Ik had deze update bijvoorbeeld al dit weekend willen sturen, maar ja, manana manana ;-) Bovendien deed het internet het niet, dus had ik ook niet heel veel kunnen sturen. Hieronder wat dingen die ik afgelopen week heb meegemaakt.

Charity Event
Zondagmiddag zou rond 4 uur het charity event in de kerk voor de lokale kliniek beginnen. Dus ik was er rond half 5, beetje aanpassen aan de Ghanese tijd ;-) Was er nog helemaal niemand, hahaha. Nou ja, alleen de artiesten waren alles aan het klaarzetten . Maar gaan zitten en met wat mensen een praatje gemaakt. Ik had mijn camera meegenomen en de kinderen die er rondliepen vonden dat erg interessant. Ik heb ze uitgelegd hoe ze voorzichtig met mijn camera foto’s konden maken, wat resulteerde in een hele hoop gelach en wel 200 foto’s (lang leve de digitale camera!). Rond half 6 begon het optreden van een aantal verschillende koren. Wat kunnen Ghanezen dansen en zingen zeg!! Geweldig! Lastig te beschrijven maar kijk maar naar dit filmpje: http://www.youtube.com/watch?v=mLBdjduNMAM Het was geweldig om hier bij te zijn!

AMO
Vorige week ook weer begonnen met werken. AMO staat voor ‘Agodi Ma Osuahu’ wat in het Twi betekent: “ spelen geeft ervaring”. Spelenderwijs leren, iets wat we in Nederland wel kennen maar in Ghana wordt kennis vooral overgedragen door rijtjes stampen en door te luisteren naar wat de leraar je vertelt. AMO maakt lesmaterialen zoals de Abacus, puzzels, blokkendozen, klokken, alles van hout dat lokaal gekocht wordt. De organisatie wordt door lokale mensen gerund, waardoor dus ook de werkgelegenheid gestimuleerd wordt. AMO verkoopt niet alleen de producten, maar geeft de leraren ook training hoe ze deze producten in hun lessen kunnen gebruiken.
Ik ben afgelopen week rustig begonnen met meehelpen van het produceren van een aantal producten. Er is op dit moment een grote order waarvoor nog veel producten gemaakt moeten worden en alle handjes welkom zijn. Ik heb heel veel letters en cijfers op schuurpapier uitgetekend en daarna uitgeknipt. Deze letters en cijfers worden dan op een stuk hout geplakt. De kinderen kunnen daarmee voelend leren hoe ze de letters moeten schrijven. Ondertussen kan ik geen schuurpapier of schaar meer zien, maar goed, het is af! Ik hoop me de komende weken wat meer in de bedrijfsvoering en marketing te kunnen verdiepen.

Abetifi Tour
Een meisje (Patricia) dat ook op het terrein werkt heeft me al een aantal keer de omgeving laten zien. Na het werk lopen we dan samen een 1,5 uur door de omgeving en verteld ze me vanalles over Abetifi en de mensen. Erg leuk en interessant! In het dorpje wonen zo’n 12.000 mensen, die veelal van andere steden komen om hier te werken. Het dorp heeft een ziekenhuis, vele scholen en overal langs de weg worden spulletjes verkocht. Het is nog steeds bijzonder om als enige blanke door het dorp te lopen. Alle kinderen beginnen steevast Obruni, Obruni te roepen als ik langsloop. Een echte attractie ;-)

Kumasi en Nkawkaw
Ik ben de afgelopen week ook al in de twee wat grotere steden Kumasi en Nkawkaw geweest. De pickup van AMO moest naar de garage gebracht worden in Kumasi, en ik mocht mee. Onwijs leuk om wat van de omgeving te zien. De wegen zijn hier een stuk slechter, af en toe zitten er gewoon gaten in de weg. In combinatie met de vele mensen die echt niet kunnen rijden (je kunt hier je rijbewijs letterlijk afkopen!), is het af en toe best een avontuur om je van de ene stad naar de andere stad te begeven. Op de terugweg gingen we terug met het openbaar vervoer. Kleine busjes (trotro’s) waar zo’n man of 10 in kunnen. Het werkt hier heel makkelijk: gewoon je hand opsteken als je mee wilt, vragen waar het busje heen gaat, en instappen als dat jouw richting op is. Er wordt dus niet op bepaalde tijden gereden, gewoon als het busje vol is gaat het rijden. Even wennen! Maar heel betaalbaar: zo’n 0,75 euro om van de ene stad naar de andere stad te komen.
In Nkawkaw moesten we het pensioengeld voor de werknemers gaan betalen. Dat wordt met cheques gedaan. De cheque was tot 3 keer toe niet goed ingevuld, dus zijn we 3 keer op en neer naar Nkawkaw afgereisd (zo’n 25 minuten met de taxi). Taxi werkt ook hetzelfde als de trotro’s alleen zit je daar maar met 4 mensen in een auto. Ook gelijk voor het eerst boodschappen gedaan. Alles is zo anders dan in Nederland, maar onwijs leuk om toch de spullen te vinden die je nodig hebt.

Twi
Ik begin ook al aardig wat woordjes Twi te leren. Ik zou initieel een cursus gaan volgen, maar die was zelfs voor Nederlandse begrippen best prijzig. Nu leren mijn collega’s me beetje bij beetje Twi. Kom ik ook een eind mee. Erg leuk om te zien dat iedereen heel positief op je reageert als je in ieder geval een poging waagt om Twi te spreken. Scoor je punten mee ;-)

Huisvesting en eten
Mijn huisje is nog steeds geweldig. Ik verblijf hier voorlopig nog alleen. Misschien dat in de komende maanden andere mensen hier ook (tijdelijk) komen logeren. Zou best gezellig zijn. Van de andere kant is het ook best fijn om af en toe niemand om je heen te hebben. Kom af en toe tijd te kort. Ik had verwacht dat ik me heel veel alleen zou moeten vermaken, maar eigenlijk ben ik nog geen dag alleen geweest. De mensen zijn hier heel erg aardig en houden alles goed in de gaten. Toen ik een keer vergeten was om door te geven aan de kantine dat ik niet zou komen eten, kreeg ik de dag erna van meerdere mensen de vraag: waarom was je niet komen eten. Oeps! Met stroopwafels een hoop goed kunnen maken ;-) Ik ben trouwens sinds deze week begonnen met zelf te koken. Mijn collega’s gaan me Ghanees leren koken, dus ik ga de komende tijd veel recepten leren! Ben benieuwd!

Weekend
In het weekend heb ik me ook goed vermaakt. Ben op zaterdag naar weer een muziek event geweest met collega’s. Ze ontfermen zich goed om me en ik word voorveel dingen uitgenodigd. Gezellig! In de ochtend lekker in mijn huisje gerommeld en gewassen en schoongemaakt. Tja, dat was wel ff omschakelen. Geen wasmachine dus alles met de hand wassen. Hahaha, ook weer een ervaring!
Zondag een heerlijk lazy Sunday dagje! In de serre van het heerlijke weer genoten en languit op de bank gelezen. Een paar collega’s kwamen nog even langs om te kijken of alles goed ging, en ze hebben me nog een typisch Ghanees spel geleerd. Leuk!

Kortom, ik vermaak me hier nog prima! Soms is het even wennen, maar ik ben ondertussen al bijna gewend aan de (bijna) dagelijkse stroomuitval, internet dat t dagen niet doet (wel even afkicken, maar gelukkig wel internet op mijn telefoon!), koude/lauwe douche, gestoken worden door muggen en andere insecten. De vriendelijkheid van de mensen, de heerlijke warmte en gewoon het feit dat ik een half jaar deel uit mag maken van het leven hier, maakt alles dubbel en dwars goed!

Tot de volgende update!

Liefs uit Ghana