Abetifi
Door: Tanja
Blijf op de hoogte en volg Tanja
13 Maart 2011 | Ghana, Abetifi
Zo, de eerste 2 dagen Abetifi zitten er al weer op! Een hoop indrukken en al veel dingen beleefd! Het voelt alsof ik hier al veel langer ben, wat in principe best een goed teken is :-)
Vrijdag kwam ik na een autorit van 3,5 uur aan in Abetifi, het dorpje waar ik het komende half jaar zal gaan wonen. Onderweg heel veel gezien van het land. Overal zitten groepjes mensen langs de weg, de meest uiteenlopende dingetjes te verkopen (velgen, palm olie, fruit, kleren, wc rollen, je kunt t zo gek niet bedenken). Als je even stil staat voor een stoplicht lopen er ook allemaal mensen langs je auto om je vanalles aan te smeren (drinken, kaarten van Ghana, DVDs, etc.). De opdringerigheid van de mensen valt me overigens best mee. Ze laten je vrij snel met rust. Wat je ook overal ziet zijn vrouwen (maar trouwens ook mannen) die allerlei spullen op hun hoofd vervoeren. Hoe doen ze dat toch?? De weg was op zich best prima, alleen dan opeens vanuit het niets is het weer een en al kuilen, hahaha. Arme auto.
In Abetifi aangekomen, werd ik hartelijk welkom geheten door mijn nieuwe collega's van het AMO programme. AMO zit op het terrein van het Remseyer Training Center, een groot bewaakt terrein waar heel veel gebouwtjes staanen waar trainingen gegeven worden. In 1 van die gebouwtjes zit AMO dus. Ik begin maandag pas echt, dus dan een keer een uitgebreidere uitleg over AMO ;-)
Vervolgens werd ik naar mijn nieuwe thuis gebracht,ook op het terrein. Wow, ik verblijf gewoon in een echt huis!! En t is onwijs groot :-) Er zijn 3 slaapkamers, 2 badkamers, een keuken, een hele grote woonkamer, een studeerkamer en een hele grote serre. Dan niet met glas maar met horren zodat je een beetje het idee hebt dat je buiten zit, alleen dan zonder de muggen ellende! Helemaal fijn. Enige dat ik nog moet regelen is waar mijn hangmat komt te hangen ;-) Ach, luxeprobleempje.
Mijn koffers maar even gelaten voor wat ze waren en toen ben ik eerst maar eens gaan lunchen. De eerste paar dagen is er geregeld dat ik ontbijt, lunch en avondeten kan eten in de sort van kantine. Erg fijn en handig. Hoef ik me in ieder geval nog niet druk te maken over of ik wel goed eet. Na de eerste dagen kan ik dan beslissen of ik zelf ga koken of dat zij tegen betaling uiteraard voor me koken. Maar ff zien.
Ik ben 's middags ook al even door het dorpje gelopen. Grappig hoe je ongegeneerd aan wordt gestaard en hoe iedereen je naroept: Obruni (blanke)! De mensen zijn een beetje verlegen/terughoudend in het begin als je een praatje met ze maakt, maar ze zijn wel erg behulpzaam en aardig. Even wennen.
'T wordt hier 's avonds al erg vroeg donker, rond een uurtje of 6. In principe niet erg, alleen hier gebeurt het vaak dat de stroom uitvalt. Het is dan dus niet heel handig om je koffer uit te gaan pakken rond deze tijd ;-) Gelukkig is er een noodaccu op het terrein, en gaat na een tijdje het licht weer aan. Ondertussen had ik ook de kaarsen en lucifers al gevonden, en heb ik alsnog wat essentiele dingen uit mijn koffer kunnen vissen. Ben maar vroeg naar bed gegaan, alle eerste indrukkken verwerken.
Zaterdag een beetje verder gegaan met spullen uitpakken. Daarna heerlijk in mijn serre gezeten en wat dingen getypt. In de tuin rondom het huis staat een fruitboom (ben er nog niet helemaal achter wat voor fruit). Er waren wat jongetjes met stokken aan t proberen het rijpe fruit eruit te halen. Heb gelijk vrienden gemaakt door ze even te helpen (ik ben net iets groter). Thank you miss!! Daarna kwamen ze heel lief een stuk fruit brengen.
Ontbijt/lunch/diner in de kantine is ook altijd leuk. De vrouwen die de kantine runnen zijn heel aardig en behulpzaam. In Ghana worden kinderen vernoemd naar hun geboortedag. Ik ben op vrijdag geboren, dus hebben de vrouwen me omgedoopt tot Afua. Een stuk makkelijker dan Tanja ;)
Ik werd ook uitgenodigd door 1 van mijn collega's om zondag naar de kerk te komen. Geloof en kerk zijn hier echt onderdeel van het dagelijkse leven. Nu ga ik eigenlijk bijna nooit naar de kerk, maar goed, als je hier dan toch bent... ;-) Was een bijzondere beleving. Veel gebeden en bijbelstudie, maar ook veel muziek en mensen die vrolijk zingen en dansen. Ook moest ik me voorstellen en werd ik persoonlijk welkom geheten.
Het einde van de dienst was met bidden en daarna het zingen van nog een lied. De kerkdeuren stonden de hele dienst open en toen zag ik opeens een klein jongetje naar mij kijken en zwaaien. Dus ik zwaaide en lachte terug. Dat deed hij nog een aantal keer, en toen liep hij gewoon de kerk binnen en kwam naar mij toe lopen en pakte mijn hand. Echt zo onwijs schattig. Zo stonden we samen, hand in hand te wachten totdat het lied afgelopen was. Wat een lief kereltje!
Later vandaag is er een charity event, met allemaal muziek en mensen die zingen, waarvoor ik ook uitgenodig ben. Leuk om heen te gaan en van de muziek te genieten.
Zoveel bijzondere ontmoetingen en mensen nu al. Ik laat alles maar gewoon op me afkomen, sta open voor alles en geniet er van! Het voelt heel bijzonder en speciaal om opgenomen te worden door het leven en de mensen hier. Voelt al een beetje als thuis, en ik ben hier pas 3 dagen...
Morgen begin ik met werken. Ben heel benieuwd hoe ik dat ga vinden. Maar daarover meer in de volgende update!
Liefs uit Abetifi
Vrijdag kwam ik na een autorit van 3,5 uur aan in Abetifi, het dorpje waar ik het komende half jaar zal gaan wonen. Onderweg heel veel gezien van het land. Overal zitten groepjes mensen langs de weg, de meest uiteenlopende dingetjes te verkopen (velgen, palm olie, fruit, kleren, wc rollen, je kunt t zo gek niet bedenken). Als je even stil staat voor een stoplicht lopen er ook allemaal mensen langs je auto om je vanalles aan te smeren (drinken, kaarten van Ghana, DVDs, etc.). De opdringerigheid van de mensen valt me overigens best mee. Ze laten je vrij snel met rust. Wat je ook overal ziet zijn vrouwen (maar trouwens ook mannen) die allerlei spullen op hun hoofd vervoeren. Hoe doen ze dat toch?? De weg was op zich best prima, alleen dan opeens vanuit het niets is het weer een en al kuilen, hahaha. Arme auto.
In Abetifi aangekomen, werd ik hartelijk welkom geheten door mijn nieuwe collega's van het AMO programme. AMO zit op het terrein van het Remseyer Training Center, een groot bewaakt terrein waar heel veel gebouwtjes staanen waar trainingen gegeven worden. In 1 van die gebouwtjes zit AMO dus. Ik begin maandag pas echt, dus dan een keer een uitgebreidere uitleg over AMO ;-)
Vervolgens werd ik naar mijn nieuwe thuis gebracht,ook op het terrein. Wow, ik verblijf gewoon in een echt huis!! En t is onwijs groot :-) Er zijn 3 slaapkamers, 2 badkamers, een keuken, een hele grote woonkamer, een studeerkamer en een hele grote serre. Dan niet met glas maar met horren zodat je een beetje het idee hebt dat je buiten zit, alleen dan zonder de muggen ellende! Helemaal fijn. Enige dat ik nog moet regelen is waar mijn hangmat komt te hangen ;-) Ach, luxeprobleempje.
Mijn koffers maar even gelaten voor wat ze waren en toen ben ik eerst maar eens gaan lunchen. De eerste paar dagen is er geregeld dat ik ontbijt, lunch en avondeten kan eten in de sort van kantine. Erg fijn en handig. Hoef ik me in ieder geval nog niet druk te maken over of ik wel goed eet. Na de eerste dagen kan ik dan beslissen of ik zelf ga koken of dat zij tegen betaling uiteraard voor me koken. Maar ff zien.
Ik ben 's middags ook al even door het dorpje gelopen. Grappig hoe je ongegeneerd aan wordt gestaard en hoe iedereen je naroept: Obruni (blanke)! De mensen zijn een beetje verlegen/terughoudend in het begin als je een praatje met ze maakt, maar ze zijn wel erg behulpzaam en aardig. Even wennen.
'T wordt hier 's avonds al erg vroeg donker, rond een uurtje of 6. In principe niet erg, alleen hier gebeurt het vaak dat de stroom uitvalt. Het is dan dus niet heel handig om je koffer uit te gaan pakken rond deze tijd ;-) Gelukkig is er een noodaccu op het terrein, en gaat na een tijdje het licht weer aan. Ondertussen had ik ook de kaarsen en lucifers al gevonden, en heb ik alsnog wat essentiele dingen uit mijn koffer kunnen vissen. Ben maar vroeg naar bed gegaan, alle eerste indrukkken verwerken.
Zaterdag een beetje verder gegaan met spullen uitpakken. Daarna heerlijk in mijn serre gezeten en wat dingen getypt. In de tuin rondom het huis staat een fruitboom (ben er nog niet helemaal achter wat voor fruit). Er waren wat jongetjes met stokken aan t proberen het rijpe fruit eruit te halen. Heb gelijk vrienden gemaakt door ze even te helpen (ik ben net iets groter). Thank you miss!! Daarna kwamen ze heel lief een stuk fruit brengen.
Ontbijt/lunch/diner in de kantine is ook altijd leuk. De vrouwen die de kantine runnen zijn heel aardig en behulpzaam. In Ghana worden kinderen vernoemd naar hun geboortedag. Ik ben op vrijdag geboren, dus hebben de vrouwen me omgedoopt tot Afua. Een stuk makkelijker dan Tanja ;)
Ik werd ook uitgenodigd door 1 van mijn collega's om zondag naar de kerk te komen. Geloof en kerk zijn hier echt onderdeel van het dagelijkse leven. Nu ga ik eigenlijk bijna nooit naar de kerk, maar goed, als je hier dan toch bent... ;-) Was een bijzondere beleving. Veel gebeden en bijbelstudie, maar ook veel muziek en mensen die vrolijk zingen en dansen. Ook moest ik me voorstellen en werd ik persoonlijk welkom geheten.
Het einde van de dienst was met bidden en daarna het zingen van nog een lied. De kerkdeuren stonden de hele dienst open en toen zag ik opeens een klein jongetje naar mij kijken en zwaaien. Dus ik zwaaide en lachte terug. Dat deed hij nog een aantal keer, en toen liep hij gewoon de kerk binnen en kwam naar mij toe lopen en pakte mijn hand. Echt zo onwijs schattig. Zo stonden we samen, hand in hand te wachten totdat het lied afgelopen was. Wat een lief kereltje!
Later vandaag is er een charity event, met allemaal muziek en mensen die zingen, waarvoor ik ook uitgenodig ben. Leuk om heen te gaan en van de muziek te genieten.
Zoveel bijzondere ontmoetingen en mensen nu al. Ik laat alles maar gewoon op me afkomen, sta open voor alles en geniet er van! Het voelt heel bijzonder en speciaal om opgenomen te worden door het leven en de mensen hier. Voelt al een beetje als thuis, en ik ben hier pas 3 dagen...
Morgen begin ik met werken. Ben heel benieuwd hoe ik dat ga vinden. Maar daarover meer in de volgende update!
Liefs uit Abetifi
-
13 Maart 2011 - 15:05
Tim:
Klinkt weer goed afua! Morgen gaat het dan echt beginnen, succes! -
13 Maart 2011 - 18:59
Sanne:
Wauw wat een groot huis joh! Goed geregeld! Heel veel succes morgen!
Ben benieuwd x sanne -
14 Maart 2011 - 08:13
Kim:
Fijn om je verslag te lezen en dat het goed gaat! De tijd ervaar ik ook vaak anders als ik mezelf onderdompel in een andere cultuur. Ik zie uit naar de volgende post! -
14 Maart 2011 - 12:24
Marjo:
Wat fijn dat je je al zo gewend bent daar en dat de mensen allemaal zo lief voor je zijn. Mooi huis ook, wat eet je daar in de kantine? Ben benieuwd hoe je eerste werkdag is verlopen. Veel liefs Mapio -
14 Maart 2011 - 12:35
Willine:
Ha Tanja! Leuk en verslag en mooie foto's. Al best wat typisch Afrikaanse dingen gezien geloof ik :). Succes je eerste werkweek! x -
14 Maart 2011 - 16:37
Wim En Riek:
Hebben jouw reisverslag gelezen.
Het begin van je verblijf is al prima.
Laat het zo maar blijven. We volgen het op de voet. Succes.
-
15 Maart 2011 - 16:17
Olga :
Hoi Afua!
Je eerste indrukken en de foto´s zien er veelbelovend uit! Superveel plezier en ook heel veel succes de eerste werkdagen!
X Olga -
15 Maart 2011 - 21:05
Jettie:
Lieve Tan
Geweldig dat de reis zo goed is verlopen.Maak er een mooie tijd van maar als ik je verslag leest ben je erg goed ontvangen.Geniet ervan liefs xx -
16 Maart 2011 - 02:14
Jeroen:
Zo 'Vrijdag' (het lijkt Robinson Crusoë wel...), leuk huisje heb je daar! Leuk dat de mensen je zo goed ontvangen hebben. Is dat nou de Afrikaanse aard waardoor Henk zo verslingerd is geraakt aan het continent? Ben benieuwd naar je werk daar, ik hou je site in de smiezen.
Groetjes, Jeroen -
16 Maart 2011 - 19:00
Patricia :
Dat klinkt als een supergoed begin in Ghana! Ik ben benieuwd naar je volgende verhaal! succes -
17 Maart 2011 - 07:48
San:
Lieve Tanja,
Ik begreep van mijn bron dat je je knipvaardigheden in rap tempo aan het verbeteren bent. Over anderhalf jaar heb ik nog een leuk knipprojectje voor je. Kan ik je nu alvast inplannen? ;-)
San -
20 Maart 2011 - 15:41
Marleen:
Hey lieve Tan,
Klinkt supergoed, de eerste verhalen! Echt heel fijn dat de eerste indrukken goed zijn. Genietze daar, en hou ons hier op de hoogte! Dikke kus -
20 Maart 2011 - 22:51
Gerrie:
Lieve Tanja,
Fijn dat je eerste indruk van alles zo positief is. Blijf zo veel mogelijk genieten van al deze mooie dingen.
Veel liefs van Rene en Gerrie -
21 Maart 2011 - 22:23
Mariëtte:
Oh Tan, wat héérlijk zoals je schrijft! Voelt gewoon alsof ik er zelf zit. En wat een liefde ervaar je daar nu al .. dat jongetje, maar ook die kinderen in je tuin. Muziek verbroederd, cool!!
Ga ik toch twijfelen ..... tot wanneer zit je er?
Dikke kus X -
22 Maart 2011 - 19:30
Harm:
Hoi Tanja!
Via Togetthere site kwam ik op je weblog terecht. Echt ontzettend leuk om te lezen! Zelf ben ik 4 jaar geleden in Abetifi geweest bij AMO en het Ramseyer training center. Daar heb ik ook Kofi ontmoet en zou je hem de hartelijke groeten van mij willen doen? Alvast bedankt!
Harm Buisman
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
